- Na starym regale obok wazonu z kwiatami stała książka ze wstążeczkami, w niej były na każdej stronie:  przepisy i życzenia Bożonarodzeniowe. Pachniały kartki z  ciastami, grzybami, aby ich smak słowa był doceniany, obrazki tylko pełne różnych barw, chciały zwiedzać cały lęborski świat. Na pierwszej stronie utkano warkocze, aby bułki były urocze, na drugiej makowce dobrze pozowały, aby wszystkim zawsze smakowały, na trzeciej kapusta z grzybami się uśmiechała, aby była dobra mina od rana, na czwartej barszczyk wylewał się z garnka, aby była jego niezwykła miarka, śledzie pływały w śmietankowym sosie, aby stanowić świąt pokłosie, na piątym talerzu leżał opłatek, aby książka była pełna kratek, na szóstej już ostatniej stronie były cudowne życzenia Bożonarodzeniowe:  mówiły o szczęściu motyla w locie, o jedzeniu za wszystko w złocie, o słowach zaczarowanych porannych, aby urok był ich do piękna przyrody  porównywalny, aby liryczność wierszy pisanych, była przy świecach, jak motyw przewodni  recytowany, aby płomień się zawsze palił i Boga w Niebiosach tylko chwalił. 

Sylwia Skroś