Skocz do głównej treści strony
Powiatowe Centrum Edukacyjne im. Eugeniusza Kwiatkowskiego w Lęborku
Strona głównaO szkolePatron Szkoły

Eugeniusz Kwiatkowski - patron PCE-ZSP

„…Naród, który nie ma treści życia,
który nie realizuje nowych koncepcji,
który nie czuje rezultatu swoich wysiłków,
który nie walczy i nie zwycięża –
musi cofnąć się w rozwoju, musi być zepchnięty przez inne narody
na niższy szczebel cywilizacji”

PCE w Lęborku jest jedną z wielu szkół w Polsce, które noszą imię Eugeniusza Kwiatkowskiego.

W Gdyni, Owczarach i Stężycy znajdują się szkoły podstawowe, które noszą imię Eugeniusza Kwiatkowskiego, W Tarnowie znajduje się szkoła podstawowa i gimnazjum. W Grodzisku, Jarocinie i Lęborku znajdują się szkoły ponadgimnazjalne, posiadające, jako patrona szkoły Eugeniusza Kwiatkowskiego. Ponadto Eugeniusz Kwiatkowski jest patronem: Zespołu Szkół Ekonomicznych w Krakowie i Sandomierzu, Zespołu Szkół Budowlanych w Lublinie, Zespołu Szkół Zawodowych w Nowej Dębie, Zespołu Szkół Technicznych w Rzeszowie, Zespołu Szkół Morskich w Świnoujściu, Zespołu Szkół nr 4 w Warszawie, Centrum Kształcenia Ustawicznego nr 1 w Lublinie.

W Polsce znajdują się instytucje i stowarzyszenia, których patronem jest Eugeniusz Kwiatkowski: Narodowy Fundusz Inwestycyjny, Polskie Stowarzyszenie Morskie i Gospodarcze, Fundacja Centralnego Okręgu Przemysłowego w Sandomierzu, Towarzystwo Kulturalno – Naukowe w Nisku, Polskie Lobby Przemysłowe, Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa i Stowarzyszenie im. E. Kwiatkowskiego w Poznaniu.

  • Eugeniusz Kwiatkowski to w polskich dziejach postać wyjątkowa. Jako polityk był wielkim wizjonerem – twórcą koncepcji modernizacji Polski i gospodarczego scalenia zaborów. COP, Gdynia, Stalowa Wola, Mościce – to symbole, trwałe ślady myśli, zgodnie, z którą dla niepodległości Polski niezbędna jest siła przemysłu i zdolność do handlu ze światem.
  • Wobec wrogich Polsce sąsiadów: Sowietów i Niemiec – Kwiatkowski dążył do rozbudowy kraju w układzie północ-południe. Wyrazem przeświadczenia o potrzebie tak właśnie ukierunkowanego rozwoju była budowa portu w Gdyni, a także infrastruktury, dzięki której polskie towary, głównie ze Śląska, można było nad morze dostarczyć i potem przewieźć do nabywców. W latach bezpośrednio poprzedzających wojnę większość polskiej wymiany zagranicznej realizowana byłą drogą morską, a jedyny polski port handlowy, w Gdyni, stał się największym portem nad Bałtykiem.
  • W grudniu 1947 napisał szkic „Gdynia- pomnik życia”, podkreślał, że Gdynia była polskim protestem wobec ograniczania przez traktat wersalski praw Polski do Gdańska, była realizacją marzeń rzeźbionych przez myśl Stefana Żeromskiego, „Ziemią obiecaną”.
  • Wobec nierównomiernego rozłożenia bogactwa, dążył do aktywizacji terenów szczególnie zaniedbanych przez zaborców, w pierwszej kolejności Małopolski. Stąd wielkie inwestycje w produkcję metalową, zbrojeniową i chemiczną na terenie Centralnego Okręgu Przemysłowego. I inwestycje w infrastrukturę sprzyjającą przemysłowi: drogi, koleje, elektrownie, sieci gazowe.
  • W 1938 Eugeniusz Kwiatkowski ogłosił plan rozwoju Polski do roku 1954 – jego realizację rozpoczęto wiosną 1939.
  • Po wojnie, spędzonej w Rumunii, Eugeniusz Kwiatkowski dał się przekonać do powrotu do Polski po to, by podjąć się zadania odbudowy Wybrzeża ze zniszczeń wojennych. Jego staraniem szybko doprowadzono do wznowienia przeładunków, zaczęły się tworzyć na nowo polskie przedsiębiorstwa handlowe i morskie.
  • Wypędzony w 1948 roku z Wybrzeża przez komunistów – do końca życia, przez ćwierć wieku objęty był zakazem powrotu nad morze.
  • Zamieszkał w Krakowie – mieście swojego urodzenia. Unikał działalności politycznej, koncentrował się na pracy pisarskiej, głównie związanej z chemią. Pod koniec życia – ku powszechnemu zaskoczeniu – przypomniany przez komunistycznego przywódcę, Edwarda Gierka, który nakazał swoim współpracownikom skonsultowanie z Kwiatkowskim projektów budowy Portu Północnego w Gdańsku.
  • Eugeniusz Kwiatkowski to wybitna postać w historii Polski XX wieku. Ekonomista, minister przemysłu i handlu, minister skarbu, wicepremier, kierownik delegatury rządu ds. Wybrzeża.
  • W 1995 r. Senat Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie ustanowił Nagrodę im. Eugeniusza Kwiatkowskiego, przyznawaną za wybitne osiągnięcia w dziennikarskie i w dziedzinie ekonomii. Założyciele Stowarzyszenia im. E. Kwiatkowskiego w Poznaniu, w dniu 3 czerwca 1995 roku, ustanowili NAGRODĘ IM. EUGENIUSZA KWIATKOWSKIEGO „za wybitne zasługi w rozwoju współpracy gospodarczej między Polonią a Macierzą, która stanowi formę uhonorowania wybitnych zasług w rozwoju stosunków gospodarczych między Rzeczpospolitą Polską a Polonią.                                                                          
  • Medal „Pro Polonia” jest wyróżnieniem ustanowionym i nadawanym przez Stowarzyszenie im. Eugeniusza Kwiatkowskiego od 1995 roku. Stanowi formę uhonorowania wybitnych zasług poniesionych na rzecz Polski, zarówno w kraju, jak i poza granicami za wybitne zasługi w zakresie sukcesu gospodarczego i ekonomicznego, rozwoju przedsiębiorczości, promocji polskich możliwości gospodarczych oraz budowy dobrego imienia Polski za granicą.
  • 13 czerwca 1997 r. prezydent RP Aleksander Kwaśniewski przekazał córkom Kwiatkowskiego ORDER ORŁA BIAŁEGO przyznany pośmiertnie ich ojcu na wniosek Kapituły Jana Owaka-Jeziorańskiego – wielkiego admiratora jego dzieła.
  • Rok 2002 został ustanowiony przez Sejm Rzeczpospolitej Polskiej Rokiem Eugeniusz Kwiatkowskiego.
  • W 2009 roku Sejm RP przyjął uchwałę honorującą pamięć Eugeniusza Kwiatkowskiego. Stwierdził w niej: „Eugeniusz Kwiatkowski dobrze zasłużył się Polsce”.

"W tym, bowiem miejscu Europy, gdzie leży Polska istnieć może tylko państwo silne, rządne, świadome swych trudności i swego celu, wolne, rozwijające bujnie indywidualne wartości każdego człowieka, a więc demokratyczne, zwarte i zorganizowane, solidarne i silne wewnętrznie, budzące szacunek na zewnątrz, przeniknięte walorami kultury i cywilizacji, państwo nowoczesne, zachodnie mnożące w wyścigu pracy własne wartości materialne i moralne. Czy możemy wahać się, stojąc u drogowskazu, gdzie pójść?”

 

Zdjęcia z apeli o Eugeniuszu Kwiatkowskim:

Zdjęcia
Zdjęcia
Zdjęcia
Zdjęcia
Zdjęcia
Zdjęcia
Zdjęcia
Zdjęcia
Zdjęcia
Zdjęcia

Życiorys Eugeniusza Kwiatkowskiego


1.  Gdzie i kiedy urodził się Eugeniusz Kwiatkowski? W Krakowie – 30 grudnia 1888 r.  

2.  W jakiej szkole rozpoczął edukację w 1898 r.? W Gimnazjum Franciszka Józefa we Lwowie.

3.  Dlaczego w 1903 r. nastąpił przełom w jego nauce? Po śmierci ukochanego ojca energiczna i wymagająca matka postanowiła, że Eugeniusz zostanie uczniem prywatnego Gimnazjum Jezuitów pod Chyrowem w Bąkowicach.    

4.  Podaj datę, kiedy Eugeniusz Kwiatkowski otrzymał świadectwo dojrzałości? 27 maja 1907.

5.  Czy Eugeniusz Kwiatkowski miał rodzeństwo?  Starszego brata Romana, siostrę Janinę i Zofię. 

6.  Gdzie rozpoczął studia po maturze? Na wydziale Chemii Technicznej Politechniki Lwowskiej.

7.  Dlaczego 21 marca 1910 r. wyjechał do Monachium na dalsze studia?  Na prośbę matki, która obawiała się, że jego aktywność niepodległościowa i polityczna opóźni zakończenie studiów.

8.  Gdzie odbywał praktykę?  W laboratorium chemicznym Gazowni Miejskiej we Lwowie, a następnie w Łodzi.

9.  Czy praca i wszechstronna aktywność w środowisku była dla inżyniera całym światem? Nie, żył pełnią życia osobistego, czerpał radość z muzyki i sztuki.

10.  Jak to się działo, że gdziekolwiek się pojawiał wnosił atmosferę wzajemnej aprobaty i nastrój oczywistości współdziałania? Wierzył, że wszyscy mają dobre chęci i że każdy może zdziałać wiele dobrego.

11.  Czy po opuszczeniu służby wojskowej 1 kwietnia 1919 roku stał się jednym z pionierów odbudowy i rozbudowy przemysłu chemicznego?  Tak, opublikował artykuł zatytułowany: „Znaczenie gospodarcze gazu ziemnego w Polsce”           

12.  Z jakim aktywnym środowiskiem naukowym był związany? Uniwersytetu i Politechniki Lwowskiej.

13.  W czym Eugeniusz Kwiatkowski upatrywał źródło siły Polski? W Pomorzu i Śląsku.

14.  Kiedy i gdzie podjęto uchwałę o konieczności budowy portu w Gdyni?  Żeglugi Polskiej  w małej wiosce rybackiej w Gdyni, w 1922 r.        

15.  Od kiedy do Gdyni zawijały statki handlowe? Od 23 sierpnia 1923 roku.

16.  Jakie stanowisko w rządzie otrzymał Eugeniusz Kwiatkowski w 1926 roku? Ministra Przemysłu i Handlu.     

17.  W którym roku przyznano Gdyni prawa miejskie? W 1926 roku.        

18.  Jakie największe sukcesy odnotował E. Kwiatkowski w 1927 r. 6 stycznia 1927 roku została zorganizowana uroczystość poświęcenia bander pierwszych statków handlowych w Gdyni.

19.  W jaki sposób E. Kwiatkowski mobilizował społeczeństwo dla realizacji celów polityki morskiej? Z jego inspiracji powstał film pt.: „Praca Polski na morzu”, który pokazywał społeczeństwu osiągnięcia gospodarki morskiej w niepodległym dziesięcioleciu?   

20.  W jaki sposób E. Kwiatkowski był związany z Uniwersytetem A. Mickiewicza?  Występował tam z odczytami, min. Na temat: „Współczesne problemy ekonomiczne i ich więź z problemami politycznymi” i „Polska na morzu”.       

21.  Z inicjatywy E. Kwiatkowskiego zawarto wiele umów gospodarczych z innymi państwami. Jakie to były państwa? Chiny, Łotwa, Estonia i Persja.        

22.  E. Kwiatkowski odbywał wiele podróży zagranicznych. Ich efektem był udział Polski w międzynarodowych wystawach gospodarczych.  Gdzie odbyły się takie wystawy? Liege i Antwerpia.  

23.  Kto, kiedy i za jakie zasługi odznaczył  E. Kwiatkowskiego MEDALEM NIEPODLEGŁOŚCI Prezydent Mościcki, 22 grudnia 1932 roku, w uznaniu za zasługi w dziedzinie polityki morskiej.

24.  E. Kwiatkowski został członkiem akademii w Warszawie, w 1934 roku. Podaj jej nazwę? Akademia Nauk Technicznych. 

25.  Jakie stanowisko zajmował E. Kwiatkowski w gabinecie Kościałkowskiego, od października 1935 roku do maja 1936 roku? Był Ministrem Skarbu i wicepremierem.      

26.  Jaki okres w życiu Kwiatkowskiego miał dla niego największe znaczenie? Czas pracy w ostatnim gabinecie II-ej Rzeczypospolitej, czyli od maja 1936 roku do września 1939 roku. Był wówczas wicepremierem gospodarczym.

27.  W jaki sposób prezydent Mościcki wyraził osobiście uznanie dla E. Kwiatkowskiego?  12 maja 1938 roku wręczył mu brązowy, a 28 listopada srebrny medal za długotrwałą służbę.

28.  Czym zajmował się E. Kwiatkowski w dniach obrony wrześniowej w 1939 roku? Do momentu internowania w Rumunii śledził obronę wybrzeża. Był dumny z postawy polskich kolejarzy i pracowników Poczty Polskiej w Gdańsku. Słuchał wszystkiego o tym, co się dzieje w kraju i bardzo przeżywał to, że sam nie może być w kraju.   

29.  Jakie wydarzenie w 1939 roku wstrząsnęło E. Kwiatkowskim? Przed Świętami Bożego Narodzenia otrzymał wiadomość o śmierci swego jedynego ukochanego 25-letniego syna Jana.

30.  Jakie stanowisko zaproponował E. Kwiatkowskiemu Bolesław Bierut w lipcu 1945 roku wysyłając mu list cyt.: Potrzebujemy Pana, Wybrzeże, morze, Gdynia... Stanowisko Delegata Rządu do Spraw Wybrzeża.   

31.  Na czym koncentrowała się praca Delegatury pod kierownictwem E. Kwiatkowskiego? Na odbudowie miast portowych, kanałów, dźwigów i przemysłu na wybrzeżu.

32.  Jakie funkcje sprawował E. Kwiatkowski w latach 40-tych? Pracował w Komisji Planu Zabudowy Trójmiasta, Komisji do Spraw Stoczni, Komisji Badania Potrzeb i Rozwoju Ziem Odzyskanych.       

33.   W jaki sposób E. Kwiatkowski był zaangażowany w sprawy narodu od 1945  roku? Opracował wielki program morski, który wybiegał daleko w przyszłość i obejmował rozbudowę własnej floty handlowej i marynarki wojennej, uruchomienie żeglugi pasażerskiej, rozbudowę rybołówstwa morskiego i rozbudowę przemysłu stoczniowego. Ponadto organizował konferencje, wygłaszał przemówienia, apelował do ludności i prowadził rozmowy w sprawach handlu zagranicznego.

34.  Jakie stanowisko zajmował E. Kwiatkowski w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Gdyni? Był profesorem.           

35.  Czy studenci cenili E. Kwiatkowskiego? Tak, bardzo. Został przez nich obdarowany 4 lutego 1946 roku honorową legitymacją Bratniej Pomocy Wyższej Szkoły Handlu Morskiego w Gdyni.

36.  Jakie obowiązki łączył w latach 1946-48? Obowiązki Delegata Rządu do Spraw Wybrzeża z obowiązkami wykładowcy i publicysty oraz naukowca specjalizującego się w tematyce morskiej.

37.  Kiedy i dlaczego przeniósł się z Wybrzeża do Krakowa? W styczniu 1949 roku, ponieważ otrzymał zakaz stałego przebywania na Wybrzeżu, w Warszawie i w Poznaniu.

38.  Czy po opuszczeniu Wybrzeża podjął pracę w Krakowie? Tak, w Akademii Górniczej i na Uniwersytecie Jagiellońskim.   

39.  Co było dla E. Kwiatkowskiego strasznym ciosem? Zdymisjonowanie i przejście na wcześniejszą emeryturę, zmiana środowiska, oderwanie od przyjaciół i rozstanie z ukochanymi studentami.

40.  Dlaczego został zdymisjonowany w 1948 roku? Nie zgadzał się z polityką gospodarczą Minca i polityką represji, która objęła wszystkie środowiska.  

41.  Jakie prace E. Kwiatkowskiego opublikowano w latach 50-tych? W 1954 r. „Zarys technologii chemicznej węgla kamiennego, którą zadedykował córce Ewie, zięciowi Tadeuszowi i wnukowi Markowi. W latach 1955-57 „Nowoczesną chemię przemysłową” z dedykacją dla wnuka Marka.    

42.  Jaki tytuł nosi i kiedy było wydane ostatnie dzieło E. Kwiatkowskiego dotyczące chemii?  Były to „Dzieje chemii i przemysłu chemicznego”, wydane w kwietniu 1962 roku.              

43.  Czy E. Kwiatkowski wziął udział w obchodach 50-lecia Gdyni? Tak. Podczas tej uroczystości został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza”.         

44.  W którym roku „w uznaniu nieprzemijających zasług dla rozwoju polskiej gospodarki morskiej, floty handlowej, oraz portu i miasta Gdyni” otrzymał tytuł doktora honoris causa nauk ekonomicznych? 19 lipca 1974 roku.

45.  Wymień przynajmniej trzy odznaczenia, które otrzymał E. Kwiatkowski? W 1936 roku Order Odrodzenia Polski. W 1946 roku Krzyż Niepodległości, Medal Zwycięstwa i Wolności. W 1968 roku Złoty Krzyż Zasługi i Krzyż Komandorski.  

46.  W którym roku zmarł i gdzie został pochowany E. Kwiatkowski? W 1974 roku. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w dniu 28 sierpnia 1974 roku.                                                                                                               

"Historia gospodarcza poucza nas nieustannie, że nie twory dziejowe dochodziły do najwyższego rozkwitu, którego szczęśliwy zbieg okoliczności i warunków wyposażył samorzutnie w sytuację uprzywilejowaną, ale te, które umiały się przebić własną pracą, zharmonizowanym i trudnym wysiłkiem, przez wszystkie trudności, które umiały się zsynchronizować z duchem czasu i umiały realnie ocenić i wykorzystać otwierające się możliwości."

Eugeniusz Kwiatkowski, Zarys dziejów gospodarczych świata. cz. I. Warszawa 1947.

Opracowała: Elżbieta Krystek-Chudziaszek

Kalendarium

Eugeniusz Kwiatkowski

KALENDARIUM

1888
30 grudnia urodził się w Krakowie.
1903-1907
Gimnazjum jezuitów w Chyrowie.
1907-1910
Studia na Wydziale Chemii Technicznej Politechniki Lwowskiej.
1907
Związek z organizacjami niepodległościowymi
1909
Członek grupy "zarzewiackiej" Politechniki Lwowskiej.
1910-1912
Kontynuacja studiów na Wydziale Chemii w Monachium.
1912
Dyplom inżyniera chemika.
1912-1913
Specjalizacja w zakresie barwników syntetycznych pod kierunkiem prof. G Schultza w Monachium.
1913
Praktyka w gazowni lwowskiej.
IX.1913-1916
Kierownik ruchu gazowni w Lublinie.
1916-1919
Służba w Legionach Polskich.
11.XI.1918
Udział w rozbrajaniu Niemców w Łukowie.
IV.1919-1921
Zastępca kierownika wydziału Sekcji VI Chemicznej Głównego Urzędu Zaopatrzenia Armii.
1921
Członek Zarządu Państwowej Fabryki Destylacji Drewna w Hajnówce; wykłady (na stanowisku docenta) na Politechnice Warszawskiej.

1.I.1923-7.VI.1926
Dyrektor techniczny Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Chorzowie.
1923-1926
Przewodniczący Polskiego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników na Górnym Śląsku.
8.VI.1926-4.XII.1930
Minister przemysłu i handlu.
1928-1930
Poseł na Sejm
1931
Opublikowanie "Dysproporcji".
1.I.1931-12.X.1935
Naczelny dyrektor Państwowych Zjednoczonych Fabryk Azotowych w Chorzowie, Mościcach i Jaworznie.
1934
Powołany na członka Akademii Nauk Technicznych w Warszawie.
13.X.1935-30.X.1939
Minister skarbu i wicepremier.
1936
Powołany na członka honorowego Polskiego Towarzystwa Chemicznego i członka zwyczajnego Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
1939-1945
Internowany w Rumunii.
1945-1948
Delegat rządu do spraw odbudowy Wybrzeża.
1947
Poseł na Sejm.
IV.1948
Zwolniony ze stanowiska delegata rządu.
1950
Powołany na prezesa Komitetu Nauk Technicznych Polskiej Akademii Umiejętności.
1974
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego.
1974
22 sierpnia zmarł w Krakowie.

Przejdź do góry strony